اینک اما در سردترین فصل حیات سیاسی معاصر ایران، دوباره سیرک انتخاباتی جدیدی به راه افتاده است. حکومت که مشروعیت خود را از دست رفته می‌بیند به دنبال آن است که به این فضای بسته‌ی خفقان‌آور٬ به خیال خام خویش٬ گرمایی ببخشد تا برای اجرای نمایشنامه مضحک انتخابات، باز تعدادی تماشاچی و بازیگر فراهم نماید.
لذا همانگونه که میر حسین موسوی درآخرین پیام و در آخرین فرصت از درون زندان محصورش نوشت امیدی به انتخابات و شرکت در آن نیست.
مهم‌ترین پیام میرحسین در مورد انتخابات بود که به روشنی اعلام کرد»:
امروز خواست عمومی برای سازوکاری کارآمد جهت انتخابات که در آن اطمینان ملی حاصل شود و دروغ، تقلب و تزویر جایی نداشته باشد، به یک مطالبه انکار ناپذیر مردمی تبدیل شده است.
میرحسین همچنین درآخرین پیام در آخرین فرصت به روشنی اعلام کرد امیدی به انتخابات و شرکت در آن نیست!»
آینده روشن است. “ وی با اشاره به انتخابات پیش روی تاکید کرده بود: “با توجه به تداوم وضعیت فعلی نمی توان امیدی به انتخابات مجلس و شرکت در آن داشت.”
در هر قدمی در آینده تجربه تلخ و مشروعیت‌‌زدای جریانات اخیر باید پیشاروی ملت باشد و نباید هیچ فرصتی برای روشن‌تر شدن ابعاد این دروغ و تقلب بزرگ و پی‌آمدهای تلخ آن از دست برود.
امید فردا 
«…و دروغ، تقلب و تزویر جایی نداشته باشد…»
شرمنده، اما تقصیر احمدی نژاد و خامنه ای نیست. دروغ، تقلب و تزویر آیین ملی ما ایرانیان است. این آقایان در دامن ما پرورش یافته اند و رفتارشان آیینه خلق و خوی همه ما است.